Η μεταμόρφωσή τους από την στιγμή της γέννησης, σε μορφή κάμπιας (προνύμφες), είναι τεράστια. Έχουν σκωληκόμορφο σώμα και μασητικό στοματικό τύπο, ενώ συχνά διαθέτουν μεταξοειδείς αδένες και με τα λεπτά στρώματα μεταξιού που παράγουν δημιουργούν ένα κουκούλι, όπου εισέρχονται και μετατρέπονται σε χρυσαλίδες. Όταν βγαίνουν από το κουκούλι έχουν μεταμορφωθεί σε πεταλούδες.Στην αρχαία Ελλάδα οι πεταλούδες ονομάζονταν «ψυχές», καθώς πιστευόταν ότι είναι οι ψυχές των νεκρών. Οι αρχαίοι Έλληνες την ονόμαζαν «σκώληξ η καμπή», ενώ τη χρυσαλλίδα, το επόμενο στάδιο από την κάμπια, «νεκύδαλλο», που σημαίνει «περίβλημα νεκρού». Οι πεταλούδες είναι φυτοφάγες και συχνά επιζήμιες για τη γεωργία. Το μεγαλύτερο μέρος τους παρουσιάζει περιπτώσεις σεξουαλικού διμορφισμού. Τα Λεπιδόπτερα χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: τα ομοιόνευρα, στα οποία οι τέσσερις φτερούγες παρουσιάζουν όμοιες πτυχώσεις και τα ετερόνευρα στα οποία οι πίσω φτερούγες έχουν μειωμένες πτυχώσεις.Ο Ταΰγετος θεωρείται μια από τις δυο πιο σημαντικές περιοχές περιοχές της Πελοποννήσου, όσον αφορά τις πεταλούδες και γενικότερα τα έντομα. Στη περιοχή του Ταϋγέτου έχουν καταγραφεί περισσότερα από 100 είδη ημερόβιων πεταλούδων, χωρίς να υπάρχει ολοκληρωμένη μελέτη. Η πιο σημαντική είναι η ύπαρξη ενός ενδημικού είδους πεταλούδας, η Polyommatus menelaos που υπάρχει μόνο στο Ταΰγετο. Τα είδη Plepejus eurypilus pelopides και Turanana endymion taygetica υπάρχουν μόνο σε βουνά της Μικράς Ασίας και της Πελοποννήσου. Άλλα ενδιαφέροντα είδη είναι τα Papilio machaon, Colias aystralis, Heodes tityrus, Syntarucus pirithous, Lampides boeticus, Celastrina argiolus, Pseudophilotes Vicrana, Syrichtus proto, Erynnis marloyi κ.ά. |
