Το αναπνευστικό σύστημα χωρίζεται σε ανώτερο που περιλαμβάνει τη ρινική κοιλότητα, τον λάρυγγα και την τραχεία και σε κατώτερο που περιλαμβάνει τους πνεύμονες. Οι ασθένειες του αναπνευστικού συστήματος, ιδιαίτερα του ανώτερου αναπνευστικού, παρατηρούνται συχνά στην κτηνιατρική πράξη και είναι σχετικά εύκολες στη διάγνωση τους με βάση το ιστορικό του ασθενή και τα συμπτώματα. Επίσης οι νόσοι του αναπνευστικού μπορούν να εμφανιστούν ως αυτόνομες νοσολογικές οντότητες η ως συμπτώματα μια άλλης συστεμικής νόσου π.χ. μόρβα.
Ως παράγοντες που μπορούν να προκαλέσουν ασθένειες στο αναπνευστικό σύστημα του σκύλου συναντούμε βακτήρια, ιούς, μύκητες, νεοπλασίες και ξένα σώματα. Η πιο συχνή ασθένεια του ανωτέρου αναπνευστικού είναι η ρινίτιδα, με τον όρο αυτό εννοούμε την φλεγμονή της ρινικής κοιλότητας. Τα αίτια της ρινίτιδας μπορεί να είναι βακτήρια ( Bordetella spp, Mycoplasma spp. ) ή κάποιος μύκητας. Τις περισσότερες φορές η ρινίτιδα από βακτήρια οφείλετε σε ξένα σώματα που έχουν μπει στην ρινική κοιλότητα ή σε αποστήματα των δοντιών τα οποία έχουν ανοίξει στην ρινική κοιλότητα. Τα συμπτώματα είναι κοινά είτε ο αιτιολογικός παράγοντας είναι βακτήριο είτε ιός είτε μύκητας. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν τη ρινική καταρροή η οποία μπορεί να είναι ορώδης (καθαρή) ή βλεννώδης ( μύξα) , μερικές φορές μπορεί να παρατηρηθεί και λίγο αίμα λόγω της διάβρωσης του βλεννογόνου, επίσης κατά την εισπνοή και εκπνοή ακούγονται σφυριχτοί ήχοι επειδή η βλέννα στενεύει τους αεραγωγούς με αποτέλεσμα ο αέρας να δυσκολεύεται να περάσει και να προκαλεί αυτούς τους ήχους. Άλλο σύμπτωμα είναι το φτέρνισμα, ο σκύλος αναπνέει με ανοιχτό το στόμα και χτυπάει με τα μπροστινά πόδια του τη μύτη σαν να έχει κάτι μέσα. Η διάγνωση θα στηριχθεί στα κλινικά συμπτώματα, στην μικροβιολογική εξέταση ρινικού επιχρίσματος και στην ακτινογραφία η οποία μπορεί να μας δείξει την ύπαρξη κάποιου ξένου σώματος η κάποιου αποστήματος στο δόντι. Η θεραπεία περιλαμβάνει την χορήγηση αντιβιοτικών, γιατί τις περισσότερες φορές υπεύθυνοι παράγοντες για τη ρινίτιδα είναι τόσο τα βακτήρια όσο και οι ιοί. Επίσης κάποιο αποσυμφορητικό για τον ρινικό βλεννογόνο και πιθανώς να χρειαστεί να γίνουν κάποιες πλύσεις της ρινικής κοιλότητας για να καθαρίσει από τις βλέννες. Τέλος εάν υπάρχει ξένο σώμα αφαιρείται. Στην περίπτωση μύκητα η θεραπεία γίνεται για μεγάλο χρονικό διάστημα και ίσως χρειαστεί χειρουργική επέμβαση. Για προφύλαξη υπάρχουν εμβόλια που προστατεύουν από την λοιμώδη ρινοτραχεΐτιδα και πρέπει να γίνονται σε σκυλιά που πάνε σε κυνοκομεία και σε κυνηγόσκυλα τα οποία δουλεύουν σε συνθήκες που ευνοούν την εμφάνιση της ασθένειας ( υγρασία, συνωστισμός, στρες)
Άλλη ασθένεια που απαντάται συχνά είναι η λαρυγγοτραχεΐτιδα, που σημαίνει φλεγμονή του λάρυγγα και της τραχείας. Εμφανίζεται συνήθως το χειμώνα όταν έχει χαμηλές θερμοκρασίες και υψηλή υγρασία και οφείλεται σε ιούς. Το κύριο σύμπτωμα είναι ο βήχας , είναι ξηρός και δυνατός και πολλές φορές φαίνεται σαν ο σκύλος να προσπαθεί να κάνει εμετό. Η θεραπεία της περιλαμβάνει την χορήγηση αντιβιοτικών και αντιφλεγμονοδών φαρμάκων και κάποιου αντιβηχικού .
Στις ασθένειες του κατώτερου αναπνευστικού εκτός από τις ασθένειες του πνεύμονα και των βρόγχων υπάρχουν και ορισμένες καταστάσεις οι οποίες εμποδίζουν την σωστή ανάπτυξη και λειτουργία των πνευμόνων. Αυτές είναι τα νεοπλάσματα στη θωρακική κοιλότητα, ο πνευμοθώρακας, ο αιμοθώρακας τα κατάγματα των πλευρών κ.α.
Οι ασθένειες των πνευμόνων και των βρόγχων μπορούν να οφείλονται σε πολλούς παράγοντες, σε βακτήρια, ιούς, παράσιτα, αλλεργικές αντιδράσεις και νεοπλάσματα. Η πιο συχνή ασθένεια είναι η βρογχοπνευμονία, η φλεγμονή δηλαδή των βρόγχων και του πνευμονικού παρεγχύματος, η οποία οδηγεί σε στένωση των βρόγχων και αδυναμία των πνευμόνων να απορροφήσουν το οξυγόνο από τον αέρα και να το μεταφέρουν στη κυκλοφορία του αίματος. Η βρογχοπνευμονία σχετίζεται με μια μεγάλη γκάμα μολυσματικών παραγόντων, οι οποίοι δρουν είτε ως κύριοι μολυσματική παράγοντες , είτε ως δευτερεύοντες μετά από αναρρόφηση ή μετά από την είσοδο κάποιου ξένου σώματος. Επίσης η βρογχοπνευμονία μπορεί να προκληθεί και από παράσιτα που εντοπίζονται ως ενήλικα στον πνεύμονα ( πνευμονικοί στρόγγυλοι ) ή από την μετανάστευση των προνύμφων των εντερικών στρόγγυλων.
Το κύριο σύμπτωμα είναι ο βήχας, ο οποίος μπορεί να είναι υγρός (βακτηριδιακή πνευμονία) ή ξηρός και παροξυστικός (παρασιτική πνευμονία). Άλλο σύμπτωμα είναι η δύσπνοια, η σοβαρότητα της οποίας εξαρτάται από τον βαθμό βλάβης που υπάρχει στο πνευμονικό παρέγχυμα. Επίσης το ζώο μπορεί να παρουσιάσει πυρετό , ανορεξία, κατάπτωση.
Η θεραπεία περιλαμβάνει την χορήγηση αντιβιοτικών για την καταπολέμηση των μολύνσεων, βρογχοδιασταλτικα για να ανοίξει η δίοδος στον αέρα, κορτικοστεροειδή για την καταπολέμηση της φλεγμονής, και σε περίπτωση σοβαρής δύσπνοιας χορηγούμε οξυγόνο.
Εκτός από τις ασθένειες του πνεύμονα υπάρχουν και μια σειρά από άλλες καταστάσεις οι οποίες επηρεάζουν τη σωστή λειτουργία των πνευμόνων. Αυτές είναι η καρδιακή ανεπάρκεια η οποία λόγω της στάσης που προκαλεί στην κυκλοφορία του αίματος που πηγαίνει στον πνεύμονα δημιουργεί οίδημα με αποτέλεσμα να μην μπορεί να γίνει η ανταλλαγή αερίων στο επίπεδο του πνεύμονα. Τα νεοπλάσματα που μπορεί να δημιουργηθούν στην θωρακική κοιλότητα εμποδίσουν τον πνεύμονα να διασταλεί φυσιολογικά με αποτέλεσμα να μην μπορεί να λειτουργήσει σωστά. Άλλη παθολογική κατάσταση είναι όταν μαζεύεται υγρό ή αέρας στην κοιλότητα του υπεζωκότα. Ο υπεζωκότας είναι μια μεμβράνη που ξεχωρίζει τα πνευμόνια από το τοίχωμα της θωρακικής κοιλότητας. Εκεί μπορούν να συγκεντρωθούν αίμα, αέρας ή άλλα υγρά και τα οποία πιέζουν τον πνεύμονα και δεν τον αφήνουν να λειτουργεί φυσιολογικά.
Ως παράγοντες που μπορούν να προκαλέσουν ασθένειες στο αναπνευστικό σύστημα του σκύλου συναντούμε βακτήρια, ιούς, μύκητες, νεοπλασίες και ξένα σώματα. Η πιο συχνή ασθένεια του ανωτέρου αναπνευστικού είναι η ρινίτιδα, με τον όρο αυτό εννοούμε την φλεγμονή της ρινικής κοιλότητας. Τα αίτια της ρινίτιδας μπορεί να είναι βακτήρια ( Bordetella spp, Mycoplasma spp. ) ή κάποιος μύκητας. Τις περισσότερες φορές η ρινίτιδα από βακτήρια οφείλετε σε ξένα σώματα που έχουν μπει στην ρινική κοιλότητα ή σε αποστήματα των δοντιών τα οποία έχουν ανοίξει στην ρινική κοιλότητα. Τα συμπτώματα είναι κοινά είτε ο αιτιολογικός παράγοντας είναι βακτήριο είτε ιός είτε μύκητας. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν τη ρινική καταρροή η οποία μπορεί να είναι ορώδης (καθαρή) ή βλεννώδης ( μύξα) , μερικές φορές μπορεί να παρατηρηθεί και λίγο αίμα λόγω της διάβρωσης του βλεννογόνου, επίσης κατά την εισπνοή και εκπνοή ακούγονται σφυριχτοί ήχοι επειδή η βλέννα στενεύει τους αεραγωγούς με αποτέλεσμα ο αέρας να δυσκολεύεται να περάσει και να προκαλεί αυτούς τους ήχους. Άλλο σύμπτωμα είναι το φτέρνισμα, ο σκύλος αναπνέει με ανοιχτό το στόμα και χτυπάει με τα μπροστινά πόδια του τη μύτη σαν να έχει κάτι μέσα. Η διάγνωση θα στηριχθεί στα κλινικά συμπτώματα, στην μικροβιολογική εξέταση ρινικού επιχρίσματος και στην ακτινογραφία η οποία μπορεί να μας δείξει την ύπαρξη κάποιου ξένου σώματος η κάποιου αποστήματος στο δόντι. Η θεραπεία περιλαμβάνει την χορήγηση αντιβιοτικών, γιατί τις περισσότερες φορές υπεύθυνοι παράγοντες για τη ρινίτιδα είναι τόσο τα βακτήρια όσο και οι ιοί. Επίσης κάποιο αποσυμφορητικό για τον ρινικό βλεννογόνο και πιθανώς να χρειαστεί να γίνουν κάποιες πλύσεις της ρινικής κοιλότητας για να καθαρίσει από τις βλέννες. Τέλος εάν υπάρχει ξένο σώμα αφαιρείται. Στην περίπτωση μύκητα η θεραπεία γίνεται για μεγάλο χρονικό διάστημα και ίσως χρειαστεί χειρουργική επέμβαση. Για προφύλαξη υπάρχουν εμβόλια που προστατεύουν από την λοιμώδη ρινοτραχεΐτιδα και πρέπει να γίνονται σε σκυλιά που πάνε σε κυνοκομεία και σε κυνηγόσκυλα τα οποία δουλεύουν σε συνθήκες που ευνοούν την εμφάνιση της ασθένειας ( υγρασία, συνωστισμός, στρες)
Άλλη ασθένεια που απαντάται συχνά είναι η λαρυγγοτραχεΐτιδα, που σημαίνει φλεγμονή του λάρυγγα και της τραχείας. Εμφανίζεται συνήθως το χειμώνα όταν έχει χαμηλές θερμοκρασίες και υψηλή υγρασία και οφείλεται σε ιούς. Το κύριο σύμπτωμα είναι ο βήχας , είναι ξηρός και δυνατός και πολλές φορές φαίνεται σαν ο σκύλος να προσπαθεί να κάνει εμετό. Η θεραπεία της περιλαμβάνει την χορήγηση αντιβιοτικών και αντιφλεγμονοδών φαρμάκων και κάποιου αντιβηχικού .
Στις ασθένειες του κατώτερου αναπνευστικού εκτός από τις ασθένειες του πνεύμονα και των βρόγχων υπάρχουν και ορισμένες καταστάσεις οι οποίες εμποδίζουν την σωστή ανάπτυξη και λειτουργία των πνευμόνων. Αυτές είναι τα νεοπλάσματα στη θωρακική κοιλότητα, ο πνευμοθώρακας, ο αιμοθώρακας τα κατάγματα των πλευρών κ.α.
Οι ασθένειες των πνευμόνων και των βρόγχων μπορούν να οφείλονται σε πολλούς παράγοντες, σε βακτήρια, ιούς, παράσιτα, αλλεργικές αντιδράσεις και νεοπλάσματα. Η πιο συχνή ασθένεια είναι η βρογχοπνευμονία, η φλεγμονή δηλαδή των βρόγχων και του πνευμονικού παρεγχύματος, η οποία οδηγεί σε στένωση των βρόγχων και αδυναμία των πνευμόνων να απορροφήσουν το οξυγόνο από τον αέρα και να το μεταφέρουν στη κυκλοφορία του αίματος. Η βρογχοπνευμονία σχετίζεται με μια μεγάλη γκάμα μολυσματικών παραγόντων, οι οποίοι δρουν είτε ως κύριοι μολυσματική παράγοντες , είτε ως δευτερεύοντες μετά από αναρρόφηση ή μετά από την είσοδο κάποιου ξένου σώματος. Επίσης η βρογχοπνευμονία μπορεί να προκληθεί και από παράσιτα που εντοπίζονται ως ενήλικα στον πνεύμονα ( πνευμονικοί στρόγγυλοι ) ή από την μετανάστευση των προνύμφων των εντερικών στρόγγυλων.
Το κύριο σύμπτωμα είναι ο βήχας, ο οποίος μπορεί να είναι υγρός (βακτηριδιακή πνευμονία) ή ξηρός και παροξυστικός (παρασιτική πνευμονία). Άλλο σύμπτωμα είναι η δύσπνοια, η σοβαρότητα της οποίας εξαρτάται από τον βαθμό βλάβης που υπάρχει στο πνευμονικό παρέγχυμα. Επίσης το ζώο μπορεί να παρουσιάσει πυρετό , ανορεξία, κατάπτωση.
Η θεραπεία περιλαμβάνει την χορήγηση αντιβιοτικών για την καταπολέμηση των μολύνσεων, βρογχοδιασταλτικα για να ανοίξει η δίοδος στον αέρα, κορτικοστεροειδή για την καταπολέμηση της φλεγμονής, και σε περίπτωση σοβαρής δύσπνοιας χορηγούμε οξυγόνο.
Εκτός από τις ασθένειες του πνεύμονα υπάρχουν και μια σειρά από άλλες καταστάσεις οι οποίες επηρεάζουν τη σωστή λειτουργία των πνευμόνων. Αυτές είναι η καρδιακή ανεπάρκεια η οποία λόγω της στάσης που προκαλεί στην κυκλοφορία του αίματος που πηγαίνει στον πνεύμονα δημιουργεί οίδημα με αποτέλεσμα να μην μπορεί να γίνει η ανταλλαγή αερίων στο επίπεδο του πνεύμονα. Τα νεοπλάσματα που μπορεί να δημιουργηθούν στην θωρακική κοιλότητα εμποδίσουν τον πνεύμονα να διασταλεί φυσιολογικά με αποτέλεσμα να μην μπορεί να λειτουργήσει σωστά. Άλλη παθολογική κατάσταση είναι όταν μαζεύεται υγρό ή αέρας στην κοιλότητα του υπεζωκότα. Ο υπεζωκότας είναι μια μεμβράνη που ξεχωρίζει τα πνευμόνια από το τοίχωμα της θωρακικής κοιλότητας. Εκεί μπορούν να συγκεντρωθούν αίμα, αέρας ή άλλα υγρά και τα οποία πιέζουν τον πνεύμονα και δεν τον αφήνουν να λειτουργεί φυσιολογικά.
