Η άνοιξη αν και είναι η πιο όμορφη εποχή του χρόνου φέρνει μαζί της τις αλλεργίες και άλλες επικίνδυνες καταστάσεις όχι μόνο για τον άνθρωπο αλλά και για τα ζώα .
Οι αλλεργίες προκαλούνται από τη γύρη των λουλουδιών και των κωνοφόρων, τη σκόνη και τις φερομόνες (ουσίες που εκκρίνουν τα έντομα και τα ζώα για να προσελκύουν άτομα του αντίθετου φύλλου) Τα σκυλιά μπορεί να παρουσιάσουν δερματίτιδες, επιπεφυκίτιδα, κνησμό ή βήχα που πιθανόν να προέρχονται από τη ευαισθησία τους στις παραπάνω ουσίες.
Σε τέτοιες περιπτώσεις η επίσκεψη στο γιατρό θα τα ανακουφίσει και θα προλάβει άλλες επιπλοκές
Η αύξηση της θερμοκρασίας του περιβάλλοντος την άνοιξη ενεργοποιεί τα έντομα τα οποία είναι υπεύθυνα για πολλές και σοβαρές επιπλοκές στην υγεία των σκύλων
ΤΣΙΜΠΟΥΡΙΑ (ΚΡΟΤΩΝΕΣ)
Τα παράσιτα αυτά εντοπίζουν το θήραμά τους από τη θερμοκρασία του σώματος και προσκολλούνται σε σημεία που το δέρμα είναι λεπτό και με πολλά τριχοειδή αγγεία (αυτιά, κεφάλι, μαστοί) και απομυζούν αίμα. Ρουφώντας αίμα μεταδίδουν ασθένειες στον επόμενο ξενιστή.
Τα βασικότερα νοσήματα που μεταδίδονται από τα τσιμπούρια και τα πιο συνήθη στην Ελλάδα είναι δύο κατηγοριών Α) Babesie , B) Rickettsie :
1. Από τις babesie προέρχεται η Πιροπλάσμωση (babesia canis). Αιμοπαράσιτο που δημιουργεί γρήγορη πτώση του αιματοκρίτη , υψηλό πυρετό (41 - 41 ,5 C) αιματουρία, αυξημένη κόπωση και εξελίσσεται με ταχύς ρυθμούς. Επιφέρει το θάνατο του ζώου σε σύντομο χρονικό διάστημα αν δεν γίνει άμεση φαρμακευτική αγωγή.
Από τις rickettsie προέρχονται:
1. Eρλιχίωση (erlichia canis). Αιμοπαράσιτο που δημιουργεί πτώση του αιματοκρίτη, πτώση των αιμοπεταλίων και μπορεί να δημιουργήσει απλασία μυελού επιφέροντας το θάνατο στο ζώο. Κλινικά συμπτώματα: αναιμία, αύξηση θερμοκρασίας του ζώου (39,5 C), αυξημένη κόπωση και στο τελικό στάδιο της ασθένειας αιμορραγίες που καταλήγουν σε θάνατο. Η εξέλιξη της ασθένειας είναι σχετικά αργή, τα πρώτα συμπτώματα παρουσιάζονται περίπου 15 ημέρες μετά την προσβολή. Θεραπεία: άμεση επίσκεψη στον κτηνίατρο και φαρμακευτική αγωγή.
2. hemobartonella canis : Αιμοπαράσιτο με τα ίδια συμπτώματα της ερλιχίωσης.
Αυτά είναι τα κύρια νοσήματα που μεταδίδουν τα τσιμπούρια στους σκύλους την περίοδο της άνοιξης και του καλοκαιριού. Μεταδίδουν όμως και άλλα νοσήματα (ιούς και βακτηρίδια) σε μικρότερη συχνότητα
Για την προφύλαξη των σκύλων από τα τσιμπούρια χρησιμοποιούμε εξωπαρασιτοκτόνα τα οποία στο εμπόριο βρίσκονται σε μορφή κολάρων, σπρέι, σκόνης και σαμπουάν. Όλα τα σκευάσματα έχουν οδηγίες εφαρμογής και συχνότητα χρήσης. Υπάρχει ακόμη και εναίσιμη αγωγή αλλά δεν αποφεύγουμε το τσίμπημα αφού το τσιμπούρι πεθαίνει αφού ρουφήξει αίμα από το σκύλο.
ΚΟΥΝΟΥΠΙΑ - ΣΚΝΙΠΕΣ (anopheles - Phlebotomes)
Τα κουνούπια ζουν σε χαμηλό υψόμετρο κάτω των 700 μέτρων συνήθως κοντά σε στάσιμα νερά. Εκτός από τα συνήθη μικρόβια που μπορούν να μεταδώσουν δημιουργώντας τοπικές μολύνσεις και κνησμούς μεταδίδουν σοβαρά νοσήματα με κυριότερο τη λεϊσμάνια που είναι ανθρωποζωονόσημα.
Προσβάλει δηλαδή και τους ανθρώπους και τα ζώα. Είναι αιμοπαράσιτο και η μορφή που εμφανίζεται πιο συχνά και μας ενδιαφέρει είναι η λεϊσμάνια donovani, νόσημα με αργή εξέλιξη.
Συμπτώματα: Το ζώο παρουσιάζει κόπωση, δερματικά συμπτώματα με χοντρή πυτιρίδα και τριχόπτωση που πρωτοεμφανίζεται γύρω από τα μάτια, το επιρίνιο και την ράχη. Μεγάλωμα των νυχιών και χαρακτηριστική διόγκωση όλων των λεμφαδένων καθώς και διόγκωση του σπλήνα. Η διάγνωση γίνεται εργαστηριακά με διάφορες διαγνωστικές μέθοδες. To ζώο που πάσχει από λεϊσμάνια εάν δεν ακολουθήσει θεραπευτική αγωγή πρέπει να θανατωθεί γιατί μεταδίδει το νόσημα και στον άνθρωπο.
Φιλαρίωση (dirophilaria imitis)
Αιμοπαράσιτο νηματώδες (σκουλήκι) με δυο μορφές, τις μικροφιλάριες (μη ώριμη μορφή που κυκλοφορεί στο αίμα) και η μακροφιλάριες (ώριμη μορφή του παρασίτου που εγκαθίσταται στην καρδιά).
Το ζώο παρουσιάζει συμπτώματα ανάλογα της δυσλειτουργίας που επιφέρει το παράσιτο στη καρδιά. Κόπωση λόγω της μη καλής λειτουργίας της καρδιάς, διόγκωση της καρδιάς και σε ακραίες περιπτώσεις ασκίτιδα (συσσώρευση υγρών στην κοιλιακή χώρα). Αυτό το νόσημα είναι ευρύτατα διαδεδομένο σε περιοχές με αυξημένη υγρασία όπως η κεντρική Ευρώπη (προσοχή στις εισαγωγές ζώων) .
Διάγνωση: Με υπέρηχο και εργαστηριακά με λήψη αίματος μετά τη δύση του ηλίου, μικροσκοπική εξέταση του αίματος στην οποία εντοπίζονται οι μικροφιλάριες.
Θεραπεία: Φαρμακευτική αγωγή κατά την οποία είναι μεγάλη η επικινδυνότητα θανάτου του ζώου όχι από τα φάρμακα αλλά από τις νεκρές μακροφιλάριες οι οποίες φράζουν τις πνευμονικές αρτηρίες.
Προληπτική αγωγή γίνεται με μηνιαία χορήγηση χαπιών κατηγορίας ιβερμεκτίνης (απαγορεύεται η χρήση της στα κολευ και στις διασταυρώσεις τους) .
r Κουμαρέλας Ιωάννη
