Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΙΤΜΠΟΥΛ
Οι πρόγονοι του πίτμπουλ κατάγονταν από την Αγγλία και μεταφέρθηκαν στην Β.Αμερική από τους άγγλους μετανάστες. Αυτοί οι απόγονοι προήλθαν από το μπουλντογκ, το οποίο κάποιοι ιστορικοί φυλών πιστεύουν ότι αρχικά χρησίμευε ως <<σκύλος θηρευτής>> για κυνηγούς μεγάλων θηραμάτων. Αυτή η φυλή έχει εκτραφεί πρόσφατα περισσότερο ως πιστός σύντροφος παρά ως σκύλος εργασίας. Αργότερα, τα μπουλντόγκ φαίνεται ότι χρησιμοποιήθηκαν ως σκυλιά των χασάπηδων και βοηθούσαν ελέγχοντας τα μεγάλα κοπάδια. Τελικά αυτά τα ζώα κατέληξαν να εκτρέφονται για να λαμβάνουν μέρος σε ένα απάνθρωπο και αιματηρό σπορ που ονομάζονταν <<δάγκωμα>>. Οι θεατές το έβρισκαν εξαιρετικά διασκεδαστικό να παρακολουθούν τα μπουλντόγκ να αναμετρούνται με ταύρους, αρκούδες και άλλα μεγάλα ζώα. Σε αυτά τα βίαια θέματα, ένα ή περισσότερα σκυλιά επιτίθονταν σε άλλα ζώα δαγκώνοντας τα γύρω από το λαιμό και στο κεφάλι. Τα σκυλιά κρατούσαν το δάγκωμά τους ώσπου το ζώο εξαντληθεί από την πάλη και την αιμορραγία. Αφού το σπορ αυτό απαγορεύτηκε στις αρχές του 1800, οι άνθρωποι ξεκίνησαν να βάζουν τους σκύλους να αναμετρώνται μεταξύ τους, και έτσι γεννήθηκε το σκληρό σπορ των κυνομαχιών. Καθώς αυξανόταν η δημοτικότητά του, οι οπαδοί του δημιούργησαν έναν ελαφρύτερο και πιο ευκίνητο τύπο σκύλου για την αρένα. Ορισμένοι διασταύρωσαν τα μπουλντόγκ τους με τα μαύρα-καφέ Τεριέ Ουαλίας, παράγοντας σκύλους που ζύγιζαν μόλις 11-14 κιλά. Άλλοι διάλεγαν απλά μικρότερα μπουλντόγκ για εκτροφή. Αυτά τα σκυλιά ήταν πρόγονοι του σημερινού πίτμπουλ.
ΤΑ ΠΙΤΜΠΟΥΛ ΣΗΜΕΡΑ
Οι περισσότεροι ειδικοί συμφωνούν ότι το σημερινό πίτμπουλ είναι ένας κοντότριχος σκύλος που το χαρακτηριστικό του είναι το φαρδύ κρανίο, τα δυνατά σαγόνια και το μυώδες κοντόχοντρο κορμί. Υπάρχει όμως μεγάλη ποικιλομορφία στην εμφάνιση του πίτμπουλ. Τυπικά είναι από 15-30 κιλά, όμως μερικά ζυγίζουν μόλις 11 κιλά, ενώ άλλα φτάνουν την κλίμακα των 35 κιλών ή και περισσότερο. Μερικά έχουν πιο ογκώδεις σιλουέτες και γιγάντια κεφάλια. Άλλα έχουν πιο λεπτά και μυώδη σώματα. Όλα είναι δυνατά και αθλητικά. Με την εντυπωσιακή τους αντοχή και την αφοσίωσή τους απολαμβάνουν μία πληθώρα δραστηριοτήτων, όπως agility, αγώνες ρίψης δίσκων, flyball, freestyle και αγώνες υπακοής. Βραβεύονται συχνά σε διαγωνισμούς έλξης βαρών και ΙΡΟ(ιχνηλασίας-υπακοής-προστασίας). Ορισμένα πίτμπουλ είναι τσοπανόσκυλα σε κοπάδια και μερικά χρησιμεύουν ακόμα ως κυνηγόσκυλα.
H ΠΡΟΣΩΠΙΚΌΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΙΤΜΠΟΥΛ
Οι φυλές των σκύλων χαρακτηρίζονται από συγκεκριμένες τάσεις συμπεριφοράς. Η κάθε φυλή δημιουργήθηκε για να εκτελεί μία συγκεκριμένη εργασία, είτε αυτή είναι να κυνηγάει λαγούς, να φέρνει πεσμένα πουλιά, να φυλάει κοπάδια, ή να κάθεται στην αγκαλιά των ανθρώπων. Όταν δημιουργούν μία φυλή, οι εκτροφείς επιλέγουν μόνο εκείνους τους σκύλους που είναι κορυφαίοι στην εργασία που επιτελούν, ώστε να δημιουργήσουν τις επόμενες γενιές. Τόσο οι σωματικές ικανότητες όσο και η συμπεριφορά είναι σημαντικές πτυχές της κάθε φυλής. Ένας σκύλος που έχει εκτραφεί σωστά θα πρέπει να έχει τόσο τα σωματικά χαρακτηριστικά που είναι απαραίτητα στην δουλειά που εκτελεί, και τις τάσεις συμπεριφοράς που χρειάζονται για να τη μάθει. Δεν προκαλεί εντύπωση ότι τα ζώα μιας συγκεκριμένης φυλής έχουν την τάση να δείχνουν και να συμπεριφέρονται παρόμοια. Παρόλα αυτά είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε πως παρότι μία φυλή χαρακτηρίζεται από συγκεκριμένες συμπεριφορές, τα ζώα της ίδιας φυλής μπορεί και να διαφέρουν τρομερά. Μερικοί σκύλοι είναι θαρραλέοι, ενώ άλλοι είναι δειλοί. Μερικοί είναι πεισματάρηδες, ενώ άλλοι είναι καλόβολοι. Ορισμένοι είναι κοινωνικοί, ενώ άλλοι είναι επιφυλακτικοί. Όπως και οι άνθρωποι έτσι και οι σκύλοι διαθέτουν μοναδικές προσωπικότητες.
Όταν δύο σκύλοι μαλώνουν, ο καυγάς έχει συνήθως μία τεχνική. Ο στόχος για τον κάθε σκύλο είναι να νικήσει τον καυγά με ελάχιστη ή χωρίς καθόλου αιματοχυσία. Οι συμμετέχοντες προσπαθούν να εκφοβίσουν ο ένας τον άλλον επιδεικνύοντας αρκετά θεαματική συμπεριφορά, η οποία μπορεί να περιλαμβάνει στήσιμο σώματος, περικύκλωση, γρύλισμα και επίδειξη δοντιών. Τα δαγκώματα κατά τη διάρκεια ενός καυγά συνήθως αποφεύγονται, επειδή ο στόχος είναι να προκαλέσουν πόνο, όμως όχι απαραίτητα και σοβαρά τραύματα. Τα πίτμπουλ έχουν εκτραφεί έτσι ώστε να συμπεριφέρονται διαφορετικά κατά τη διάρκεια ενός καυγά. Μπορεί να μην δώσουν καμία προειδοποιητική ένδειξη πριν επιτεθούν, και συνήθως δεν υποχωρούν όταν συμπλακούν με έναν αντίπαλο. Όταν προκληθούν, μπορεί να γίνουν επιθετικά πολύ πιο εύκολα από ότι μία άλλη φυλή. Δεν αποφεύγουν τα δαγκώματα, για αυτό προκαλούν τραύματα πιο συχνά από άλλους σκύλους.
Τα πίτμπουλ επιλέχθηκαν γενετικά για τις μαχητικές τους ικανότητες. Τι σημαίνει αυτό; Δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να βρίσκονται κοντά σε άλλους σκύλους, ότι είναι απρόβλεπτα επιθετικά, ούτε ότι θα παλέψουν πάντα μέχρι θανάτου. Όλα αυτά είναι κοινοί μύθοι για τα πίτμπουλ. Σημαίνει ότι μπορούν εύκολα να παροτρυνθούν να παλέψουν με άλλους σκύλους.
Ο καλύτερος τρόπος να εμποδίσουμε την ανάπτυξη επιθετικές συμπεριφοράς προς άλλους σκύλους είναι να δώσουμε έμφαση στην έγκαιρη κοινωνικοποίηση. Για να μάθουν πώς να αλληλεπιδρούν, να παίζουν και να επικοινωνούν με άλλα μέλη του είδους τους, οι σκύλοι όλων των φυλών πρέπει να κοινωνικοποιούνται καλά όσο είναι κουτάβια. Αν ένα κουτάβι έχει πολλές καλές εμπειρίες με άλλους σκύλους, οποιαδήποτε δυσάρεστη μελλοντική εμπειρία θα έχει μικρότερη επίδραση σε αυτό. Έστω ότι ένα κουτάβι παίζει με ένα άλλο σκύλο και το παιχνίδι κλιμακωθεί φτάνοντας σε καυγά. Αυτό είναι σχετικά φυσιολογικό, έτσι τα περισσότερα καλά κοινωνικοποιημένα κουτάβια, θα εξακολουθούν να θέλουν να παίξουν με άλλους σκύλους και έπειτα από αυτό. Αν από την άλλη πλευρά, το κουτάβι είχε αποκτήσει πολύ λίγες εμπειρίες με άλλα σκυλιά, αυτός ο καυγάς θα του κάνει μεγαλύτερη εντύπωση. Μπορεί να αποφασίσει ότι δεν συμπαθεί τα άλλα σκυλιά, και αυτό το αίσθημα μπορεί να συμβάλλει σε φοβικές ή επιθετικές συμπεριφορές προς αυτά όταν ωριμάσει.
Τα κουτάβια πίτμπουλ μπορεί να χρειαστούν μεγαλύτερη κοινωνικοποίηση από ότι άλλες φυλές. Άφθονες θετικές κοινωνικές εμπειρίες θα διδάξουν ένα κουτάβι πίτμπουλ να απολαμβάνει την παρέα των άλλων σκύλων. Η συχνή κοινωνική αλληλεπίδραση βοηθάει επίσης τα κουτάβια πίτμπουλ να τροποποιήσουν το φυσικό τους στυλ παιχνιδιού, το οποίο είναι συνήθως πιο άγαρμπο και ατίθασο από αυτό των άλλων φυλών. Παρόλα αυτά, εξαιτίας της φυσικής τάσης των πίτμπουλ, ένας μικρός τσακωμός ανάμεσα σε φίλους μπορεί να μετατραπεί σε σοβαρό καυγά, ακόμα και αν ένα πίτμπουλ είναι καλά κοινωνικοποιημένο. Και μετά από την εμπειρία ενός-δύο καυγάδων, ένα πίτμπουλ μπορεί να γίνει οξύθυμο με άγνωστα σκυλιά γενικότερα. Μερικά πίτμπουλ, όπως και σκυλιά άλλων φυλών, παραμένουν φιλικά μόνο με τα σκυλιά που γνωρίζουν από μικρή ηλικία-άλλος ένας λόγος για να κάνετε το κουτάβι πίτμπουλ σας να αποκτήσει πολλούς φίλους.
Παρά το γεγονός ότι τα πίτμπουλ είχαν εκτραφεί για να μάχονται μεταξύ τους, οι παλιοί εκτροφείς καυχιόντουσαν ότι παρήγαγαν σκύλους που ήταν αξιόπιστοι και φιλικοί προς τους ανθρώπους. Οι χειριστές έπλεναν τον σκύλο του αντιπάλων τους κατά τη διάρκεια μιας μάχης, στέκονταν στους λάκκους μαζί με τα μαχόμενα σκυλιά, και συχνά τα χώριζαν για να σταματήσουν τη μάχη. Οποιοδήποτε σκυλί συμπεριφερόταν επιθετικά προς τον άνθρωπο θανατωνόταν, για να αποφευχθεί η κληροδότηση μιας τέτοιας ανεπιθύμητης τάσης. Τα πίτμπουλ ζούσαν κανονικά μέσα στα σπίτια των ιδιοκτητών τους, όπου πήραν το παρατσούκλι <<νταντάδες>>, επειδή ήταν πολύ αξιόπιστα με τα παιδιά.
Η ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΤΩΝ ΚΥΝΟΜΑΧΙΩΝ
Όταν δύο σκύλοι μαλώνουν, ο καυγάς έχει συνήθως μία τεχνική. Ο στόχος για τον κάθε σκύλο είναι να νικήσει τον καυγά με ελάχιστη ή χωρίς καθόλου αιματοχυσία. Οι συμμετέχοντες προσπαθούν να εκφοβίσουν ο ένας τον άλλον επιδεικνύοντας αρκετά θεαματική συμπεριφορά, η οποία μπορεί να περιλαμβάνει στήσιμο σώματος, περικύκλωση, γρύλισμα και επίδειξη δοντιών. Τα δαγκώματα κατά τη διάρκεια ενός καυγά συνήθως αποφεύγονται, επειδή ο στόχος είναι να προκαλέσουν πόνο, όμως όχι απαραίτητα και σοβαρά τραύματα. Τα πίτμπουλ έχουν εκτραφεί έτσι ώστε να συμπεριφέρονται διαφορετικά κατά τη διάρκεια ενός καυγά. Μπορεί να μην δώσουν καμία προειδοποιητική ένδειξη πριν επιτεθούν, και συνήθως δεν υποχωρούν όταν συμπλακούν με έναν αντίπαλο. Όταν προκληθούν, μπορεί να γίνουν επιθετικά πολύ πιο εύκολα από ότι μία άλλη φυλή. Δεν αποφεύγουν τα δαγκώματα, για αυτό προκαλούν τραύματα πιο συχνά από άλλους σκύλους.
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΡΑΤΑΤΕ ΤΑ ΠΙΤΜΠΟΥΛ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΑΛΛΟΥΣ ΣΚΥΛΟΥΣ;
Τα πίτμπουλ επιλέχθηκαν γενετικά για τις μαχητικές τους ικανότητες. Τι σημαίνει αυτό; Δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να βρίσκονται κοντά σε άλλους σκύλους, ότι είναι απρόβλεπτα επιθετικά, ούτε ότι θα παλέψουν πάντα μέχρι θανάτου. Όλα αυτά είναι κοινοί μύθοι για τα πίτμπουλ. Σημαίνει ότι μπορούν εύκολα να παροτρυνθούν να παλέψουν με άλλους σκύλους.
Ο καλύτερος τρόπος να εμποδίσουμε την ανάπτυξη επιθετικές συμπεριφοράς προς άλλους σκύλους είναι να δώσουμε έμφαση στην έγκαιρη κοινωνικοποίηση. Για να μάθουν πώς να αλληλεπιδρούν, να παίζουν και να επικοινωνούν με άλλα μέλη του είδους τους, οι σκύλοι όλων των φυλών πρέπει να κοινωνικοποιούνται καλά όσο είναι κουτάβια. Αν ένα κουτάβι έχει πολλές καλές εμπειρίες με άλλους σκύλους, οποιαδήποτε δυσάρεστη μελλοντική εμπειρία θα έχει μικρότερη επίδραση σε αυτό. Έστω ότι ένα κουτάβι παίζει με ένα άλλο σκύλο και το παιχνίδι κλιμακωθεί φτάνοντας σε καυγά. Αυτό είναι σχετικά φυσιολογικό, έτσι τα περισσότερα καλά κοινωνικοποιημένα κουτάβια, θα εξακολουθούν να θέλουν να παίξουν με άλλους σκύλους και έπειτα από αυτό. Αν από την άλλη πλευρά, το κουτάβι είχε αποκτήσει πολύ λίγες εμπειρίες με άλλα σκυλιά, αυτός ο καυγάς θα του κάνει μεγαλύτερη εντύπωση. Μπορεί να αποφασίσει ότι δεν συμπαθεί τα άλλα σκυλιά, και αυτό το αίσθημα μπορεί να συμβάλλει σε φοβικές ή επιθετικές συμπεριφορές προς αυτά όταν ωριμάσει.
Τα κουτάβια πίτμπουλ μπορεί να χρειαστούν μεγαλύτερη κοινωνικοποίηση από ότι άλλες φυλές. Άφθονες θετικές κοινωνικές εμπειρίες θα διδάξουν ένα κουτάβι πίτμπουλ να απολαμβάνει την παρέα των άλλων σκύλων. Η συχνή κοινωνική αλληλεπίδραση βοηθάει επίσης τα κουτάβια πίτμπουλ να τροποποιήσουν το φυσικό τους στυλ παιχνιδιού, το οποίο είναι συνήθως πιο άγαρμπο και ατίθασο από αυτό των άλλων φυλών. Παρόλα αυτά, εξαιτίας της φυσικής τάσης των πίτμπουλ, ένας μικρός τσακωμός ανάμεσα σε φίλους μπορεί να μετατραπεί σε σοβαρό καυγά, ακόμα και αν ένα πίτμπουλ είναι καλά κοινωνικοποιημένο. Και μετά από την εμπειρία ενός-δύο καυγάδων, ένα πίτμπουλ μπορεί να γίνει οξύθυμο με άγνωστα σκυλιά γενικότερα. Μερικά πίτμπουλ, όπως και σκυλιά άλλων φυλών, παραμένουν φιλικά μόνο με τα σκυλιά που γνωρίζουν από μικρή ηλικία-άλλος ένας λόγος για να κάνετε το κουτάβι πίτμπουλ σας να αποκτήσει πολλούς φίλους.
ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΙΤΜΠΟΥΛ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ;
Παρά το γεγονός ότι τα πίτμπουλ είχαν εκτραφεί για να μάχονται μεταξύ τους, οι παλιοί εκτροφείς καυχιόντουσαν ότι παρήγαγαν σκύλους που ήταν αξιόπιστοι και φιλικοί προς τους ανθρώπους. Οι χειριστές έπλεναν τον σκύλο του αντιπάλων τους κατά τη διάρκεια μιας μάχης, στέκονταν στους λάκκους μαζί με τα μαχόμενα σκυλιά, και συχνά τα χώριζαν για να σταματήσουν τη μάχη. Οποιοδήποτε σκυλί συμπεριφερόταν επιθετικά προς τον άνθρωπο θανατωνόταν, για να αποφευχθεί η κληροδότηση μιας τέτοιας ανεπιθύμητης τάσης. Τα πίτμπουλ ζούσαν κανονικά μέσα στα σπίτια των ιδιοκτητών τους, όπου πήραν το παρατσούκλι <<νταντάδες>>, επειδή ήταν πολύ αξιόπιστα με τα παιδιά.
ΓΙΑΤΙ ΕΧΟΥΝ ΚΑΚΗ ΦΗΜΗ;
Δυστυχώς, το πίτμπουλ έχει αποκτήσει κακή φήμη, ως απρόβλεπτο και επικίνδυνα απειλητικό. Η τρομακτική του εμφάνιση προσελκύει ανθρώπους που αναζητούν ένα σύμβολο ανρισμού, και η δημοτικότητά του έχει βοηθήσει απατεώνες εκτροφείς να παράγουν κουτάβια δίχως να διατηρούν την τυπική καλή συμπεριφορά του προς τους ανθρώπους. Κάτι που χειροτερεύει ακόμα περισσότερο τα πράγματα, είναι ότι υπάρχουν ανεύθυνοι ιδιοκτήτες, που επειδή τους ενδιαφέρει να βγάλουν προς τα έξω μία σκληρή εικόνα, συχνά παρακινούν τα πιτμπουλ τους να φέρονται επιθετικά. Αν ένα πιτμπουλ δαγκώσει, προφανώς θα προκαλέσει πολύ πιο σοβαρά τραύματα από άλλες φυλές, λόγω του μεγέθους και της δύναμής του. Επίσης, ένα δάγκωμα από πιτμπουλ θα τραβήξει πολύ περισσότερο την προσοχή των ΜΜΕ. Υπάρχουν πολλοί σκύλοι από άλλες φυλές που δαγκώνουν ανθρώπους, όμως αυτά τα συμβάντα συνήθως περνούν απαρατήρητα. Δεν αποτελούν ενδιαφέρουσα τροφή για την τηλεόραση και τον Τύπο.
Παρά την κακή του φήμη, ένα πιτμπουλ καλής εκτροφής που έχει κοινωνικοποιηθεί και εκπαιδευτεί σωστά. είναι ένα από τα πιο εξαιρετικά, έξυπνα και ευγενικά ζώα που μπορεί να φανταστεί κανείς. Είναι πραγματικά ντροπή που τα ΜΜΕ συνεχώς προβάλλουν μία τόσο διαστρεβλωμένη εικόνα αυτής της όμορφης, πιστής και αφοσιωμένης φυλής. Τα πιτμπουλ είχαν κάποτε μία καταπληκτική φήμη. Μερικά από τα πιο διάσημα σκυλιά στην ιστορία της Αμερικής ήταν πιτμπουλ.
ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΙΤΜΠΟΥΛ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΓΙΑ ΣΕΝΑ;
Παρότι τα περισσότερα είναι αφοσιωμένα σκυλιά για αγκαλιές, τα πιτμπουλ, όπως τα περισσότερα Τεριέ, μπορούν να γίνουν υπερβολικά πεισματάρικα και ενεργητικά. Ενθουσιάζονται εύκολα και όταν βρίσκονται σε κατάσταση υπερδιέργεσης, δεν μπορούν να ελέγξουν πολύ τη συμπεριφορά τους αν δεν έχουν εκπαιδευτεί να συγκρατούν τα ένστικτά τους. Αυτό το γνώρισμα τους έχει δώσει τη φήμη ότι έχουν <<σκληρά στόματα>> ότι δηλαδή τείνουν να δαγκώνουν δυνατότερα στο παιχνίδι από ότι οι άλλες φυλές. Είναι επίσης πολύ στωικά και μπορεί να έχουν μεγάλη αντοχή στον πόνο. Τα χαρακτηριστικά αυτά καθιστούν το πιτμπουλ έναν στιβαρό, ενθουσιώδη σκύλο εργασίας και έναν αγαπησιάρη σύντροφο, όμως μπορεί να κάνουν αυτή τη φυλή δύσκολη για πολλούς σκυλογονείς. Τα πιτμπουλ δεν είναι για όλους.
ΟΙ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΟΥ ΠΙΤΜΠΟΥΛ
Άφθονη κοινωνικοποίηση. Ένα νεαρό πιτμπουλ χρειάζεται αρκετή κοινωνικοποίηση με ανθρώπους, σκύλους, και άλλα ζώα, που θα ξεκινήσει από την ηλικία των 7 εβδομάδων και θα συνεχιστεί καθόλη τη ζωή του ως ενήλικο. Οι καθημερινές ευκαιρίες κοινωνικοποίησης με καινούριους ανθρώπους και καινούρια ζώα είναι πολύ σημαντικές κατά την ευαίσθητη περίοδο ανάπτυξης ανάμεσα στην ηλικία των 7 έως 16 εβδομάδων.
Ήρεμη και συνεπής εκπαίδευση. Όλα τα κουτάβια πιτμπουλ αλλά και τα ενήλικα χρειάζονται καλή εκπαίδευση. Οι κηδεμόνες τους θα πρέπει να χρησιμοποιούν μεθόδους θετικής ενίσχυσης και συνεπείς και δίκαιους κανόνες. Παρότι τα πιτμπουλ δείχνουν σκληρά εξωτερικά, είναι συνήθως υπερβολικά ευαίσθητα σκυλιά, και οι σκληρές εκπαιδευτικές μέθοδοι δεν είναι ούτε κατάλληλες ούτε αναγκαίες. Η εκπαίδευση χρειάζεται συνεχή ήρεμη καθοδήγηση για όλη του τη ζωή. Τα ώριμα πιτμπουλ θα πρέπει να μάθουν καλά τουλάχιστον τις βασικές εντολές υπακοής. Αν είναι εφικτό, και οι ιδιοκτήτες θα πρέπει να μάθουν επίσης τις διαδικασίες βασικής και προχωρημένης υπακοής. Η ολοκλήρωση της διαδικασίας εκπαίδευσης είναι ο καλύτερος τρόπος να εξασφαλίσετε ότι το πιτμπουλ σας θα γίνει ένα καλό υπόδειγμα της φυλής του.
Αρκετή σωματική άσκηση. Λόγω του ότι είναι αθλητικά, ενεργητικά σκυλιά, τα πιτμπουλ χρειάζονται καθημερινή αεροβική εκγύμναση. Αν πηγαίνετε για τρέξιμο, κάνετε πεζοπορία, σας αρέσει το φρίσμπι ή το ποδήλατο, ένα πιτμπουλ μάλλον θα είναι ο ιδανικός σύντροφος γα εσάς. Μερικοί πιτμπουλγονείς κανονίζουν ραντεβού για παιχνίδι με σκύλους που τα πηγαίνουν καλά με τους δικούς τους. Άλλοι τρέχουν και κάνουν ποδήλατο ή πατίνια παρέα με το σκύλο τους. Ένα έντονο παιχνίδι με επαναφορά αντικειμένου ή διελκυστίνδα μπορεί να κρατήσει αρκετά μέχρι να κουραστεί ένα πιτμπουλ.
Άφθονη άσκηση για το μυαλό. Οι πνευματικές ασκήσεις είναι επίσης απαραίτητες. Μπορούν να είναι τόσο εξαντλητικές όσο μία σωματική κίνηση. Μπορείτε να διεγείρετε το μυαλό του πιτμπουλ σας, δίνοντάς του παιχνίδια με γρίφους για λιχουδιές, αντικείμενα που μασιούνται, και άλλους τρόπους ψυχαγωγίας. Βάζοντας το πιτμπουλ σας να κάνει διασκεδαστικές <<εργασίες>> θα τ βοηθήσει επίσης να μην κάνει ζημιές όταν βρίσκεται μόνο στο σπίτι.
Στείρωση. Τα πιτμπουλ θα πρέπει να στειρώνονται. Εκτός από τα οφέλη στην υγεία και στη συμπεριφορά του, η στείρωση θα βοηθήσει να μειωθεί ο αριθμός των εγκαταλελειμμένων πιτμπουλ που καταλήγουν στα καταφύγια όλης της χώρας.
